Rossella Biscotti

Rossella Biscotti (Italië, 1978) laat drie performances plaats vinden in Napels. De eerste performance in Pozzuoli op een fabrieksterrein van circa 30.000m2 dat werd gebouwd in de jaren ’50 door de Napolitaanse architect Luigi Cosenza in opdracht van Adriano Olivetti (1901-1960). Olivetti wilde in deze na-oorlogse periode investeren in de economische en sociale ontwikkelingen in Zuid-Italie. Het ontwerp van het terrein had als uitgangspunt de ideale levens- en werkomstandigeheden voor de werknemers. Biscotti laat een man rennend het terrein doorkruisen. Dit rennen is niet een spel of een sportieve krachtsinspanning. Het is een rennen waarbij de hoofdpersoon zich lijkt te willen losmaken van iets. Deze performance wordt herhaald langs verschillende punten in de binnenstad. Waar het terrein van Olivetti idealen trachtte te verwezenlijken, is de rauwe stedelijke werkelijkheid van alledag op een steenworpafstand te vinden. Dit tweede parcours gaat door deze reële stad, langs publieke gebouwen als de rechtbank, het museum, de stadspoort Porta Capuana, het gebouw van de Prefettura, maar ook langs plekken verbonden aan persoonijke herinneringen van Biscotti die zelf studeerde in Napels. De derde performance speelt zich af op de Via Marina in Napels. Biscotti liet een andere man een zware goudkleurige baksteen gemaakt van messing, met zich meedragen. Lopend langs de haven vanaf het Stazione Marittima waar alle passagierschepen vertrekken, eindigde hij bij de overslaghavens en het Ministero del Lavoro e delle Politiche Sociali. De baksteen verwijst naar handenarbeid maar tegelijkertijd ook naar rebellie.

Het werk van Rossella Biscotti was te zien in de Villa Massimo in Rome net na de tentoonstelling in Napels in het Centro Saint-Bénin in Aosta i.s.m. de Fondazione Sandretto Re Rebaudengo.

Rossella Biscotti (Italia, 1978) sets three performances in Naples. The first one at Pozzuoli, in the area of approximately 30,000 m2 of an industrial plant designed in the fifties by the Neapolitan architect Luigi Cosenza on behalf of Adriano Olivetti (1901-1960). In the post-war period Olivetti wanted to invest in the economic and social development of South Italy: the project was founded on the desire to ensure workers ideal living and working conditions. Biscotti’s performance sees a man running across the ground of the industrial plant. This is not a game nor a sports competition: through the running the protagonist seems to want to get rid of something. The performance is repeated in another one along different parts of the historic city centre. The everyday harsh reality of the city appears to be in contrast with the ideals aspired to by Olivetti’s project. This second path leads through this real city, along public buildings such as the court, the museum, the old city gate Porta Capuana, the palace of the Prefecture, but also places associated with Biscotti’s personal memories, who completed her studies in Naples. Finally, the third performance takes place at Via Marina: another man is walking carrying a heavy golden brick of brass. Walking along the port starting from the Maritime Station, from which all passenger ships sail, he arrives as far as the transshipment ports and the Ministry of Labour and Social Policies. The brick represents the manual labour but at the same time also the rebellion.