Ronald Cornelissen

Centraal in de installatie ‘Giro Down’ van Ronald Cornelissen (NL, 1960) staat een Babylonische mix van de beroemde preek ‘Black Diamond Express Train To Hell’ van de Amerikaanse dominee A.W. Nix. Deze preek uit 1927 neemt de luisteraar op een treinreis langs elf stations naar de hel, elk genoemd naar elf ondeugden zoals die ook voorkomen in de Inferno van de Divina Commedia van Dante. Deze universele ondeugden zijn van alle tijden en komen overal voor. In de volksmond en door populistische politici worden deze ondeugden ook vaak gebruikt om immigranten te karakteriseren. Binnen de installatie is deze treinreis naar de hel echter ook te beschouwen als een metafoor voor de vaak erbarmelijke omstandigheden waaronder immigranten van buiten de Europese Unie naar Europa reizen. De basis van Cornelissens installatie is een donker houten constructie die als drager dient voor sculpturen van karton en papier-maché, het geluidswerk en elf t-shirts die passagiers lijken te vertegenwoordigen, maar die ook de beroemde foto in herinnering roepen van de geëxecuteerde Mussolini die in 1938 rassenwetten introduceerde in Italië. Op de t-shirts zijn foto’s gedrukt zoals we die ook wel kennen uit nostalgische reisgidsen van de herkomstlanden van de verschillende groepen immigranten die in Napels hun geluk komen beproeven. De nummers die tevens op de shirts staan, zijn een ‘vertaling’ van de stations in de preek van Nix volgens de numerologie zoals die in de Napolitaanse ‘smorfia’ wordt gebruikt. De Napolitaan is een fervent lottospeler waarbij deze vorm van numerologie een grote rol speelt. Zo worden vaak dromen omgezet naar nummerreeksen en wordt er op deze nummers geld ingezet. Dit spel geeft de Napolitaan een constante hoop op fortuin en een betere toekomst. Dit fortuin is tevens het Leitmotiv voor de vele immigranten die in Napels stranden. Het dromen van een betere toekomst is iets wat iedereen in Napels verbindt.

Omdat op het allerlaatste moment de tentoonstellingslocatie veranderde, kon de installatie helaas niet tentoongesteld worden.

Central in the installation ‘Giro Down’ by Ronald Cornelissen (Netherlands, 1960) is a Babelic mix of the famous sermon ‘Black Diamond Express Train To Hell’ of the American pastor A.W. Nix. The sermon of 1927 takes the listener on a journey by train to hell along eleven stations, each with the name of a vice, just as the Hell of Dante's Divine Comedy. These vices are universal in every time: they often recur in the people’s imagery and in the speeches of populist politicians to characterize immigrants. In the installation the train ride to hell may be interpreted as a metaphor for the often appalling conditions in which immigrants from extra-European countries travel to come to Europe. Cornelissen’s installation is a dark wooden construction that serves as support for a number of cardboard and papier-mache sculptures, a sound work and eleven T-shirts which seem to represent the passengers and which at the same time calls to mind the famous picture of executed Mussolini, who in 1938 had introduced racial laws in Italy. On the T-shirts some pictures are printed resembling those of the nostalgic tour guides in the countries of the various groups of immigrants who came to Naples in search of fortune. The numbers on the T-shirts, however, represent a ‘translation’ of the stations of Nix’s sermon, according to the numerology which is used in the Neapolitan ‘smorfia’. The Neapolitans are in fact keen lottery gamblers, and in lottery the numerology plays a vital role: dreams, for instance, are often interpreted and associated with a series of numbers, upon which money is bet. The lottery gives the Neapolitans the ongoing possibility of hoping for luck and a better future. That of fortune is the leitmotif for many immigrants who arrived at Naples, as well as the dream of a better future is something shared by all Neapolitan people.

At the very last moment the exhibition location was changed and unfortunately the installation couldn't been shown.